روغنهاي اسانسي

روغن‌هاي اسانسي   روغن‌هاي اسانسي را مي‌قدرت روغن‌هاي خوشبوي فرّاري با اصل گياهي دانست. اما مي بايست در بين روغن گل‌هاي طبيعي به‌دست‌آمده از بو گيري با روغن‌هاي جاذب يا اين که استخراج به وسيله حلال و روغن‌هاي اسانسي بازيابي گرديده بوسيله تقطير تفاوت قائل شد.       روغنهاي اسانسي، اصولا در آب نامحلول و در حلال‌هاي آلي محول مي‌باشند، هرچند به عبارتي‌طور که در گلاب و عصاره بهارنارنج چشم مي‌گردد مقدار کافي روغن ممکن ميباشد در آب حل شود.   ترکيباتي را که در روغن‌هاي اسانسي به وجود مي آيند مي‌اقتدار به‌فيس ذيل نوع‌بندي کرد: 1-    استرها. عمدتاً بنزوييک، استيک ساليسيليک و سيناميک اسيدها. 2-    الکل‌هاي. لينالول، ژرانيول، سيترونلول، ترپينول، منتول، بورنئول. 3-    3- آلدهيدها. سيترال، سيترونلول، بنزالدهيد، کامينيک آلدهيد، وانيلين. 4-    اسيدها. بنزوييک، سيناميک، ميريستيک، ايزووالريک در شرايط آزاد. 5-    فنولها. اوژنول، تيمول، کارواکرول. 6-     کتونها. کارون، منتون، پولگون، ايرون، فنچون، تاجون، کامفور، متيلتونيل کتون، متيل هپتنون. 7-     استرها، سينول، اترهاي دروني (اوکاليپتول)، آنتول، سافرول 8-     لاکتونها. کومارين، 9-     ترپنها./کامفين، پينن، ليمونن، فلاندرين، سدرين، 10-   هيدروکربن‌ها. سيمين، استيرن (فنيل اتيلن). روغنهاي فرّار را مي قدرت از گياهان با روشهاي گوناگوني بازيابي کرد: (1) فشار دادن، (2) تقطير، (3) استخراج با حلالهاي فرّار، (4) روغنهاي جاذب، و (5) خيساندن. بيش تر روغنها با تقطير، معمولاً با بخار آب، به دست ميايند اما در روغنهاي معيني دما اثر معي مي‌گذارد. روغن مرکبات تقطير گرديده کيفيت نامرغوبي دارا هستند؛ بدين ترتيب آنان‌را با فشار دادن به دست مي‌آورند. براي برخي از گلها که هيچ روغني با تقطير از آن‌ها به دست نمي آيد يا اين که روغن را تخريب مي‌نمايد، از سه طريق انتها استعمال ميگردد

 بهترين عطر نه